Τα “αποτυπώματα” ήταν η πρώτη αυτονόητη επιλογή (ο Θάνατος των Κτιρίων, ο Θάνατος στην Αρχιτεκτονική). Την ξεπέρασα όμως όταν, συνεχίζοντας το ψάξιμο, προσέγγισα άλλες εικόνες μου, φαινομενικά ασύνδετες, που τις διαπερνούσε όμως η ιδέα και η αίσθηση του θανάτου. Το πιο ενδιαφέρον ήταν ότι δεν τις είχα δεί ποτέ ακριβώς έτσι. Και όμως η ιδέα του θανάτου ήταν εκεί, σαν γεγονός, σαν φόβος, σαν αναπότρεπτη προοπτική.
Διάλεξα πέντε εικόνες, τις ανάρτησα στην αίθουσα και μετά στάθηκα δίπλα - παρέα με τον μεγαλύτερο από τους φόβους μου - περιμένοντας τα φώτα των εγκαινίων.
Διάλεξα πέντε εικόνες, τις ανάρτησα στην αίθουσα και μετά στάθηκα δίπλα - παρέα με τον μεγαλύτερο από τους φόβους μου - περιμένοντας τα φώτα των εγκαινίων.
Στην Αντίπαρο, το 1985
Δυτική Φωκίδα, Φθινόπωρο του 2004
Τα καμμένα δέντρα της Ηλείας πάνω από την Ελευσίνα, Αύγουστος 2007
Σ.Σ Παραδεισίων, Φθινόπωρο του 2004
Η έκθεση έγινε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων
από 7 έως 20 Μαϊου 2008,
στο πλαίσιο των εκδηλώσεων με θέμα :
"Ο Θάνατος ως Πολιτισμικό Γεγονός"
Διοργάνωση :
ΕΤΑΡΕΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ
και
ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
http://empetero.blogspot.com/2008/05/t-7-19.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου