Εδώ και δυό μήνες περίπου ένας καινούριος
γείτονας έχει εγκατασταθεί στην ταράτσα του κτιρίου απέναντι απο το παράθυρο
του γραφείου μου. Ενα μικρό γεράκι, ένα σαίνι (από ότι λένε οι επαϊοντες), την
αράζει ώρα πολλή επάνω σε κάτι σιδεριές και εξετάζει τα πάντα, μαζί και μένα
τον περίεργο που τον δείχνω σε συναδέλφους ή τον φωτογραφίζω διακριτικά δήθεν
πίσω από τα στόρια.
Κι έπειτα, δίνει μια και αρχίζει τα πλαναρίσματα επάνω από
τις κεραίες των πολυκατοικιών και σιγά-σιγά παίρνει ύψος διαγράφοντας μεγάλους
κύκλους μέχρι που να χαθεί κάπου εκεί ψηλά.
Και εγώ μένω πίσω στο γραφείο να
ψάχνω στις εγκυκλοπαίδιες και τα google για πληροφορίες γύρω από το είδος
του και τις συνήθειές του μπας και καταλάβω πως διάολο αποφάσισε να εγκατασταθεί
μέσα στο κέντρο της Αθήνας - δίπλα μου.
Τελικά αποφάσισα πως δεν τρέχει και
τίποτα αν δεν καταλάβω. Φτάνει που τον έχω εκεί κάθε μέρα να τραβάει το βλέμμα
μου έξω και ψηλά. Ο φιλαράκος μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου