Αποτυπώματα

Τα ερειπωμένα σπίτια πάντα μου τραβούν το βλέμμα.
Αποπνέουν μία θλίψη που δεν μπορώ να αποφύγω.
Περισσότερο αυτά που δεν υπάρχουν πιά.
Αυτά που γκρεμίστηκαν και χάθηκαν για πάντα.
Αφησαν όμως πίσω τους μια σκιά.
Ένα αποτύπωμα-αυτού που ήταν κάποτε-στο διπλανό τοίχο.
Να περιγράφει το σχήμα τους.
Να αφηγείται την ιστορία τους.
Και μαζί την ιστορία των ανθρώπων που έμεναν κάποτε σ’αυτά.
Και είναι αυτά τα δύο τόσο αλληλένδετα,
ώστε δεν μπορείς να διακρίνεις αν τούτο το αποτύπωμα
είναι του σπιτιού ή των ανθρώπων του.